چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد
چه نکوتر آنکه مرغی زقفس پریده باشد
پروبال ما بریدند ودر قفس گشودند
چه رها چه بسته مرغی که پرش بریده باشد
من از آن یکی گزیدم که بجز یکی ندیدم
که میان جمله خوبان به صفت گزیده باشد
عجب از حبیبم آید که ملول مینماید
نکند که از رقیبان سخنی شنیده باشد
من اگر چه بر درختم ولی آن سیاه بختم
که رسیده باغبان و ثمری نچیده باشد
بجز آن کشیده ابرو که خمیده در جوانی
نشنیده ام جوانی که قدش خمیده باشد
اگر از کسی رسیده است به ما بدی بماند
به کسی مباد ازما که بدی رسیده باشد
از : صادق سرمد
صادق شاعر معاصر (ف.تهران ١٣٣٩ ه.ش.). وی در خانواده ای روحانی در تهران متولد شد و از دانشکده حقوق فارغ التحصیل شد . از ٢٣ سالگی بوکالت دادگستری پرداخت و در نمایندگی انتخاب شد . سرمد تا سال ١٣٢٠ آثار منثور و منظوم خود را در جراید و مجلات ادبی ایران و هندوستان منتشر میکرد . درین سال امتیاز روزنامه (( صدای ایران )) را بدست آورد و مدت ٦ سال آنرا منتشر کرد. وی در انواع شعر طبع آزمایی کرده و بیشتر توجهش بقصیده سرایی بود . در بدیهه گویی نیز دست داشت .
